31 december 2015
We rijden met snelle vaart de berg af.
Na de bochtige zandweg vol kuilen komt het laatste, geasfalteerde stuk naar beneden.
“Stop!” roep ik als we bijna onderaan zijn gekomen. Stella stopt. Samen gooien we mijn afval en spullen-die-niet-de-moeite-waard-zijn-op-te-slaan op de grote hoop troep.
De afvalplek is een betonnen plaat aan de kant van de weg. Het ziet er altijd verschrikkelijk rommelig uit, er staan geen containers om de zakken huisafval te verzamelen dus iedereen gooit zijn troep bovenop alles wat er al ligt… bij gebrek aan iets beters.
Een plek waar zwerfhonden vaak nog een schamel maaltje bij elkaar weten te zoeken en de aanblik nog troostelozer weten te maken door de chaos die ze erbij veroorzaken.
Als ik de auto weer in wil stappen twijfel ik even… loop terug, en pak iets wat bovenop de hoop terecht is gekomen.
Een simpel plastic bakje vol met verfresten wat ik weg had willen gooien.
Terug in de auto kijkt Stella verbaasd naar het bakje in mijn hand.
Grijnzend kijk ik haar aan en geef uitleg.
Ik ben blij dat ik het heb gered.
Zie je – net als iedereen, heb ik zo mijn gewoontes.
Na het schilderen komt de restverf in een bakje. Dit bakje.
Als het bakje vol is, gooi ik het niet weg, nee, voorzichtig wrik ik de harde verf uit het bakje… en voila: een nieuw verfsculptuurtje is ontstaan, en een leeg bakje voor nieuwe verf is geboren.
Ik ken nog een kunstenaar die het doet.
Een tijdje geleden was ik op atelierbezoek bij Henk Lassche en ontdekte tot mijn grote blijdschap daar zijn verzameling olieverf sculpturen. Hij gebruikt overigens geen bakje, hij schildert pasteus dus kan de verf zo op de olieverfhoopjes smeren.
Ben overigens reuze benieuwd of er meer kunstenaars zijn die dit doen- vast wel!
Er zijn gekkere dingen om te bewaren.
Hoe of wat dan ook – het heeft vast een reden.
Mijn oma Hoogesteger ging op een moment naar een verzorgingstehuis.
Bij het opruimen van haar woning vond de familie een grote zak oude kaaskorsten:
Oma had de oorlog meegemaakt. Decennia later, levend in een wereld vol luxe en welvaart, en zonder de dreiging van een hongersnood, kon ze nog steeds moeilijk eten weggooien.
Ongeacht de oorzaak of reden: verzamelwoede, we (her)kennen het allemaal wel.
Trots op mijn verf-verzamel tic (erfelijk of niet) geef ik je graag mijn boodschap mee voor het nieuwe jaar:
Wees trots op je eigenaardigheden.
Volg je hart – doe dat waar jíj blijdschap bij voelt.
Ga het nieuwe jaar in met mooie dromen
en moge deze verwezenlijkt worden met daadkracht en goede wil.
Ik wens je een fijne jaarwisseling
Zoen iemand die je lief vindt
Drink op het leven, de kunst, jezelf…
en tot volgend jaar!
Sorry, the comment form is closed at this time.