21 december 2015
Laatst kwam ik een interessant artikel tegen over licht. Licht kun je feitelijk niet schilderen, verf geeft geen licht en wat het meest in de buurt komt is wit. Maar verf is altijd donkerder dan licht.. zelfs het witste wit.
Licht kun je enkel schilderen door ook donker te schilderen. Door de donkere partijen komt het licht pas tevoorschijn.
Eigenlijk iets wat je als schilder heel goed weet.
Maar tóch… het artikel bracht in mij iets op gang.Ik weet niet of ik de enige ben… maar ik ga daar dan over door filosoferen:
‘Dus… Licht bestaat niet zonder duister? Duister bestaat niet zonder het licht? Zijn wij zonder de drie-dimensionale tegenhanger onbewust?
Onbewust van het feit dat wat wij ervaren, licht of duisternis is? (en probeer dit eens met andere dualistische zaken zoals dag en nacht, man en vrouw, etc…)
Maakt het dan uiteindelijk niet eens uit of we de ene of andere tegenpool ervaren? En hoe zit dit met onze emoties?’ En zo ging het nog even door.
Goed… Maar om even terug te komen op de schilderkunst:
Dat hier tegenstellingen in bestaan weet iedereen en ook dat je daar als schilder gebruik van maakt… nee liever gezegd, niet aan ontkómt.
Tijdens het schilderen ben ik me bijvoorbeeld altijd bewust van de complementaire werking van de kleuren die ik gebruik.
Hetzelfde geldt voor de lichtwerking.
Maar ik heb iets ontdekt..:
Vooral de laatste tijd vind ik het geweldig om met licht te spelen. Strijklicht, tegenlicht, onverklaarbare lichtvlekken of realistische schaduwen… Wie mijn werk van de laatste jaren ziet, weet deze plotselinge fascinatie voor licht ook te herkennen.
En mijn verblijf in Spanje heeft het alleen maar ontzettend versneld.
Waarom?
In Spanje kun je niet om het licht heen.
Op een moment in Andalusië schreef ik dat mijn kleuren veranderd waren. Ik had ontdekt dat mijn kleurgebruik helderder was geworden sinds mijn komst naar dit zonnige land. En ook ánders. Ik begon voor mij ongebruikelijke kleuren met elkaar te combineren.
Ik weet het toen al aan het Spaanse licht.
Het licht is onontkoombaar.
Wie ooit overdag uit het vliegtuig stapte in Málaga, de bergen vaag maar aanwezig in de verte zag en warm omhelsd werd door de zwoele lucht op het vliegveld, weet ook dat je eerste neiging is, je zonnebril op je neus te zetten. AUW! Felheid!
Gelukkig verdwijnt de neiging als je weigert je zonnebril te pakken en zijn je ogen na een paar dagen gewend aan het licht.
Nu zie ik de schilderijen die ik er maakte terug en zie ik alleen maar licht. En experiment. Én zwart…
En dat terwijl ik gedurende mijn gehele schilderloopbaan geen zwarte verf gebruikte (handicap overgehouden aan mijn studietijd… Docenten die zwart verbieden en in plaats daarvan je aanraden ultramarijn blauw te mengen met gebrande sienna… ik hoor ze nog steeds oreren: “Zwarte verf maakt dode vlakken: De levendigheid is eruit!”)
Langzamerhand verdwenen deze aannames uit mijn brein…. alsof de zonnestralen de bekende denkpaadjes in mijn hersenen wegwisten en ruimte maakten voor nieuwe mogelijkheden…: Zwart is héérlijk. Kijk daar: Licht!
Dit is vooral te zien in de kleine schilderijtjes die ik er maakte.
Als je in de gelegenheid bent om mijn aankomende solo expositie in Den Haag te bezoeken, kan je zelf ontdekken wat ik bedoel.
Er hangen een paar van de kleinere en grotere schilderijen die in Spanje gemaakt zijn.
En als het je lukt vrijdag 4 december op de opening te komen, wil ik met alle plezier uitleg geven over de schilderijen en de gedachtengang erachter.
Na de opening is er nog mogelijkheid de expositie te bezoeken tot 23 januari.
Graag tot ziens!
Karin
vonkel – actuele beeldende kunst
assendelftstraat 19 | 2512 VS den haag
www.vonkel.nl | info@vonkel.nl
www.facebook.com/galerieVonkel
Part-time Saviour | 100 x 80 cm | available at Vonkel gallery
Abels hut
_____________________________________________________
Wilt u deze wekelijkse blog als eerste in uw mailbox ontvangen? Abonneer op de nieuwsbrief
Sorry, the comment form is closed at this time.