Vijf jaar geleden woonde ik samen met mijn zoontje (toen 6) op een berg in Andalusië
Zielsgelukkig met het paradijselijke plekje waar we een jaar mochten verblijven.
Zelfvoorzienend, in een yurt, met oude olijfbomen, amandel- en avocadobomen op t landje. Bronwater naast de deur, te halen op je slippers direct uit de berg.
Toen Abel even met mijn ex aan de kust verbleef, maakte ik een soort queeste. Met zwerfpup en een rugtas die bijna geheel gevuld was met een wollen deken tegen de kou, liep ik tot het bijna donker was. Het uitzicht naar de kust verdween en ik struinde alsmaar hoger de bergen in.
Die nacht, 4 januari en volle maan, ervoer ik hoe koud het nog kon zijn en was ik blij met het warme hondenlijfje op me, omdat ik ondanks de deken waar ik me in had gewikkeld niet kon slapen van de kou. Het bleek tegen het vriespunt te zijn geweest maar de kou verdween uit mijn lijf toen de zon s’ochtends met haar warme stralen boven de bergkam uit kwam piepen. Zonder eten en drinken (ik was een aantal dagen aan het vasten) ervaarde ik op dat moment iets wat voelde als een totale herstructurering van mijn cellen.
Dit is slechts 1 van de bijzondere dingen die ik tijdens mijn verblijf in Spanje ervoer, ik heb er daarom ook nooit echt bij stilgestaan was het was. Je zou ook kunnen zeggen dat het kwam door mijn lege maag, door energietekort of door de meditatieve cadans die ontstond door het wandelen.
Anyway…
Ik denk nog regelmatig terug aan dat paradijsje, en soms gá ik ook terug. Maar dan verblijf ik in m’n kleine oude retro caravantje, bij vrienden op dezelfde berg.
Nu tijdens deze rare tijd, ben ik in gedachten bij ze. Ik vond het destijds heerlijk om maar 1 x per week van de berg af te hoeven om de nodige boodschappen te doen.
Maar in een noodgedwongen situatie is het toch anders, wanneer alle sport activiteiten, een gangetje naar het strand of gezellig picknicken met vrienden bij het bergmeertje er niet meer in zit.
De komende dagen post ik mijn canvas schilderijtjes die ik destijds maakte.. elke dag 1. De eerste dus: ‘Loeki’, in particulier bezit.
Sorry, the comment form is closed at this time.