Toegegeven…

Lieve kunstvrienden

Ik ga het gewoon toegeven ook.

Ik heb een probleem…

Eigenlijk heb ik mezelf weer een beetje in de nesten gewerkt.

Want, waar ik vorige week zo trots op was: angsten onder ogen zien… grenzen verleggen… alles voor de vrijheid…

Zo moet ik nu toegeven dat ik misschien iets TE overmoedig ben geweest in mijn vorige nieuwsbrief…

Allemaal leuk en aardig hoor, dat dappere gedrag. Maar nee – Kaatje hier vond het nog niet genoeg om één grens te verleggen.

Eigenlijk besefte ik dat pas na een tijdje, toen ik alweer aan het stoeien was met nieuw materiaal, belastingzaakjes moest regelen, mijn website ging updaten en al die andere noodzakelijke dingen die OOK bij mijn bedrijfsvoering horen – PLUS onverwachts een ziek kind op de bank had liggen.

Wat was er nu gebeurd?

Het was nog niet genoeg om een on-af werk te laten zien.
Ik moest mezelf ook nog even doodleuk een deadline geven.

Ik zei namelijk dat ik verwachtte dat ik jullie het eindresultaat kon laten zien, EN WEL NU DUS.

Feit is: Deadline is voorbij… en het schilderij is niet af.

En ik zag het al aankomen. Of liever, vóelde het aankomen, want ik ken dat gevoel maar al te goed uit eerdere ervaringen met schilderijen–in–wording of te-verwachten–exposities…

Maar blijkbaar ken ik mezelf toch nog minder goed dan ik dacht. Want was ik vergeten dat ik helemaal niet kan werken met deadlines, wat mijn schilderijen betreft?

In andere gevallen zou ik zeggen: schouders eronder, vannacht doorwerken.

Of morgenochtend… Kind weer beter en op school… nog net een paar uurtjes om hem – RRRRATSERDIEFLATS – af te schilderen, en gooi daarná de mail eruit. Geen ramp, vorige week was ie ook een dag later.

Maar nee… zo werkt dat niet. Niet bij schilderijen en deadlines.

Een dodelijke combinatie, zoals nu wederom blijkt.

Deadline is deadline en deze een dag opschuiven maakt niet dat die knoop in mijn buik verdwijnt, de onrust in mijn hoofd weg-ebt… en toegegeven, het maakt ook dat het creatieve proces – dat ruimte nodig heeft – verandert of stagneert.

(Althans, zo werkt dat bij mij. Er zullen vast kunstenaars zijn die het allemaal anders beleven.)

Afijn… lange inleiding voor de korte mededeling:

Je zult nog even moeten wachten.

Ik kan niet zeggen hóe lang, want ik schilder niet met deadlines :)

En IK?

Ik heb mijn nodige lesje weer geleerd.

Wilt u deze wekelijkse blog als eerste in uw mailbox ontvangen? Abonneer op de nieuwsbrief