SUM

COGITO ERGO SUM…

I think therefore I am.

I am who I think I am.

If the thinking part is Ego, is it therefore not the real ‘I’? What is ‘I’?

Last year or so I started a serie named SUM (I am). A quest in paint. In the news-article and exhibition ‘SUM’ you can see the outcome in paintings for that far. But I sincerely must admit that I finished the chapter in terms of paintings. The last and final painting was a naked, white canvas. SUM. Which covers everything.

Following is a text in Dutch, written to a dear friend and colleague artist.

“…en hieruit maak ik op dat ik toen al met SUM bezig was. Toen, maar ook nog veel eerder, al zolang ik me herinner. Met SUM bedoel ik niet meer en niet minder dan het ZIJN, het IK BEN in pure vorm, niet je materiële lichaam, maar het eerste stukje ikkigheid wat er ooit was. Je ziel? God? Het zaadje of het eitje? Bewustzijn?

Het is iets waar je het dichtst bij komt als je mediteert, als je het denken stil zet. Als je geluk ervaart of iets wat groter is dan je zelf. Je en Zelf zijn twee dingen. Die dingen zijn constant afgescheiden. Hierdoor ontstaat ruis (of zoals Eckhart Tolle zegt, het denken, het Ego). Men leeft in dualiteit. Men leeft constant met door zichzelf en door anderen opgelegde denkbeelden, en spendeert zijn leven door achter deze denkbeelden aan te rennen of ervan weg te rennen en denkpatronen te creëeren die de essentie versluieren. De essentie is waar het ons eigenlijk om draait, en wat wij als ‘mystische’ kunstenaars proberen te raken. Dat wat je ervaart bij het mediteren, dat wat er is als je denken (je ego) stilstaat, of als alles weg is. En dat is wat ik bedoel met SUM…

Zoals je zegt… het wil meer zijn dan alleen een historie, een oorsprong. Mijns insziens weten, voelen wij als mens heel goed dat we afgescheiden zijn en afgedreven van onze oorsprong. De bokkensprongen die wij maken en capriolen die de mensheid uithaalt om dat stukje onafgescheidenheid te ervaren, maken ons eeuwig zoekende en hier ontstaat het mystieke, de bewustzijnsverruiming zogezegd.

De symboliek en esthetiek uit de tijd van Thorn Pricker spreken mij heel erg aan, daarin heb je gelijk. Je vond mijn werk lijken op Ciurlionis en dat snap ik ook. Ik voel in het werk uit deze tijd eenzelfde zoeken naar de Essentie. Misschien omdat de kunst toen deze tijdgeest droeg, die er weliswaar nog is, maar waar de (kunst)honden van nu geen brood meer van lusten. Waarom? Ik denk hierom: Het slaat niet meer in. De mens is te verdoofd geworden, en zoekt naar steeds meer uitersten in de vorm van chaos en geweld, om nog te voelen dat ze kunnen voelen.

Naar maar waar.

Toch streven veel kunstenaars ook naar de Essentie, het Ene en de Perfectie, puur omdat het mensen zijn. Daar ben ik van overtuigd.

Echter, de meeste kunstenaars zien dit niet of willen dit niet zien. Ze wíllen zich juist vereenzelvigen met de chaos en zoeken volgens hen niet naar eenheid. Maar wat schuilt daar achter dat zoeken naar chaos? Is het niet een verkapte of omgebogen hunkering naar datzelfde Ene, het Oorspronkelijke?

Mijn zoektocht naar SUM (ik Ben) op het doek, resulteerde in het samenbrengen van symboliek uit verschillende culturen en geloven. In het toepassen van heilige geometrie en patronen, gecombineerd met beelden die de mensen doen denken aan hedendaagse madonna’s, iconen van alle tijden.

SUM – was en is mijn redenatie, is dé oplossing voor onze afgescheidenheid. In SUM zijn we allen gelijk. Iedereen is hetzelfde en SUM is hét stukje wat iedereen ook gelijk maakt aan iedereen. IEDER-ÉÉN.

Het is het stukje waartegen ze in Nepal ‘Namasté’ zeggen. Het stukje GOD in ons….

Zoals altijd beweegt mijn werk zich met mijn innerlijke wereld mee. Pas toen iemand aan mij vroeg hoe ik SUM het best kon uitdrukken in één beeld had ik opeens geen woorden meer en geen beelden. Het contempleren ging verder in mijn hoofd in plaats van op het doek. De SUM serie lag al een tijdje stil, ik wist niet waarom.

Toen sloeg het mij. IK? Gewoon Karin Hoogesteger, en IK wilde SUM schilderen? Waar haalde ik –I beg my pardon- het gore lef vandaan? Kan je de geur van een bloem schilderen? Kun je de beroering voor een muziekstuk schilderen? Die twee dingen zijn dan nog duizendmaal makkelijker dan het schilderen van SUM.

Ik antwoordde: ‘Het doek wit laten’.

…”