Op hol???

Het is maandag 8 januari. de vakantie is net voorbij.
Best een spannende dag, en daarom heb ik ‘m goed voorbereid.

Straks komen er 22 leerkrachten in mijn workshop, allemaal onervaren in werken met het medium.

Maar ik ben mooi op tijd. Er is zelfs nog tijd voor koffie.

Met verse koffie en nog een half uur op de klok eer de workshop start, pak ik de 15 iPads die ik al vroeg had opgepikt bij mijn opdrachtgever, het cultureel centrum.
Stuk voor stuk activeer ik ze, en schrik. Mijn adem stokt. Koud zweet breekt uit. Steeds sneller pak ik de volgende iPad, om er al gauw achter te komen dat ze allemaal leeg of bijna leeg zijn.

STOM! Hoe? Geen tijd! En AAAAaaarch! : geen oplaadsnoer…

Dus: Geen workshop….

Binnen enkele seconden zie ik mijn zorgvuldige voorbereiding aan diggelen gaan, bereid ik me mentaal voor op een mislukte bijdrage aan de dag, en bedenk me vast hoe ik dit moet verantwoorden naar de leerkrachten, mijn collega docenten en opdrachtgevers toe.

In deze strakke dagplanning is dit één van de ergste scenario’s die ik me had kunnen bedenken. Terwijl ik op dat moment al meerdere die ik de weken ervoor had laten passeren heb getackeld… Ik ben immers op tijd, alle iPads present, overig materiaal bij me, heb inleiding paraat, enzovoorts…?

Maar dit???

Net als ik gereed ben om deze nederlaag te accepteren, wordt er iets in me wakker.
Dit ‘iets’ grijpt in, als een rijinstructeur die zich alleen met het stuur bemoeit als het mis gaat…

Soms kan een kleine gebeurtenis achteraf gezien heel veel teweegbrengen.

Zo ‘sloeg’ het bij mij in op dat bewuste moment.

De paniek, mijn reaktie om alles weer in te pakken en snel weg te lopen… De angst die voelde alsof ik op een paard zat dat op hol sloeg.

Maar ook een enorme kracht die tot op dat moment nog doelloos was.
Een paar maanden geleden zat ik nog midden in deze doelloosheid, chaos, het even niet-weten…
Ik wist niet meer hoe ik het allemaal moest bolwerken. Nieuwsbrief, geen nieuwsbrief..? inspiratie, geen inspiratie… ? Bijbaantje.. Geen bijbaantje? Moe.. veels te moe.
Heb het maar losgelaten, maar voelde wel dat er nog iets anders was. Iets waar ik op dat moment nog geen vat op had.

Dit ‘iets’ groeide in die maanden. Rusteloos, bonkend, wervelend.

Achteraf besef ik het pas.
Dit moment op die bewuste dag werkte als een katalysator en ik deed iets.

Wat deed ik? Ik nam de teugels in handen. De ongrijpbare kracht kon ik nu wél aan. En meer dan dat. Ik kon hem leiden, doelgericht.

De rest van die dag voelde het alsof ik vleugels had. De dagen erna monteerde ik alles aan elkaar. Onbetaald, maar dat zou me aan mijn reet roesten. Het voelt goed, dus ik doe het.

En weet je wat? Je kunt je niet voorstellen hoe zeer dat oplucht.

Mijn hoofd zit er niet meer tussen.

Als het goed voelt, doe ik het. Geen concessies.
Geen twijfels, geen ja-maren.

Mensen, sinds die 8 januari ben ik niet meer te stuiten.
Doelgerichtheid, daadkracht, gewoon DOEN.. is even mijn motto.
Geen zorgen over die kracht, dat is mijn drive en die zit wel snor. :)

2018? IK BEN ER KLAAR VOOR!

Het begint alvast met veel nieuws.

Tijdens het schrijven van deze nieuwsbrief mag ik nog niet alles prijsgeven maar er zijn alvast twee tipjes van sluiers die ik op wil lichten:

TV

Dat ik regelmatig een schilderij verkoop is niet zo bijzonder. Wat ik wel vaak bijzonder vind is de verscheidenheid aan plekken en mensen bij wie ze terecht komen,.. Kantoren, grachtenpanden, binnen-en buitenland, collecties, verzamelaars… Verbouwde kerk, crematorium, design-bureau, noem maar op.

Dit keer ging er ook weer een schilderij naar een ‘exclusieve’ nieuwe plek, maar werd het gefilmd! En binnenkort te zien op TV.
Ik hoop je de volgende nieuwsbrief meer info te kunnen geven.

Rijksmuseum Twenthe

Velletjes opgedroogde lijm aan typende vingers. Achter mij staat ie ongeduldig te wachten. Het stugge materiaal laat alweer op enkele plekken los. Het roept me verder te gaan. Maar hee… nieuwsbrieven verschijnen áltijd op onverwachte momenten in mijn hoofd, en als deze energie er is, pak ik hem.

Momenteel werk ik aan een ‘tafeltje’ en dat tafeltje is binnenkort, beschilderd en al, te zien bij een expositie in het Rijksmuseum Twente, Enschede.

Ook kun je bieden op het tafeltje, om na de expositie in je eigen huis te zetten.
Meer info volgt!

Meer nieuws:

Gouwe ouwe

Een gouden tijd, dat was voor mij de periode dat ik huurde bij, en deelnam aan Ateliers ’93. Bijna 10 jaar lang mocht ik er met collega kunstenaars organiseren, participeren, delen… en veel gelukkige maar ook soms lastige uurtjes in mijn atelier doorbrengen.

Dit jaar viert Ateliers ’93 haar 25-jarig bestaan en in het kader hiervan vindt er een grote overzichts expositie plaats. 36 leden en ex-leden van de afgelopen 25 jaar laten hun nieuwste werk zien bij HeartGallery, Drienerstraat 35 in Hengelo.

Graag nodig ik je uit voor de opening op zondag 4 januari, 16 uur.
De expositie is te bezoeken tijdens openingstijden tot en met 11 maart.

Verstilling

Is het thema van de nieuwe expositie bij Kunstuitleen Voorburg.
Vorige week bracht ik er 17 grote en kleine schilderijen die in dit thema passen.

Ben je in de buurt, dan raad ik je aan eens langs te gaan.
Het kleine schattige pandje zit tot aan de nok vol met kunst en ook met betaalbare kunsthebbedingen voor op je lichaam of in je huis.
www.kunstuitleenvoorburg.nl

Bookcover

Het schilderij ‘Chicory’ is gebruikt voor de cover van het boek ‘Permafrost in de tropen’ van Han Deibert. Zondag 11 februari is de boekpresentatie.
Meer info: www.handeibert.nl

Ohja….

Het zal je misschien inmiddels duidelijk zijn dat de workshop toch nog doorgang kon vinden.
En hoe! Nieuwsgierig naar het resultaat?
Hier de link