Kan dat???
Donderdag 14 april 2016
Mensen vragen me wel eens hoe lang ik over een schilderij doe.
En ik weet dan nooit wat ik moet antwoorden.
Want kijk naar het werk hierboven…
Het is niet een schilderij dat met een idee begint waar ik eerst mee loop te ‘borrelen’ in mijn hoofd.
Soms loop ik op één schilderij wel twee maanden te borrelen alvorens ik begin met schilderen, maar soms begint het ook anders.
Zoals bij deze.
Het is het laatste schilderijtje dat ik maakte in Spanje.
Vóór het Post-it Project heb ik er eerst anderhalve week geschilderd.
Ik kan zeggen: Ik heb er een middagje over gedaan.
Ik kan ook zeggen: Ik heb er anderhalve week over gedaan.
Ik kan ook zeggen: Ik heb er een jaar over gedaan.
Geen van deze uitspraken is fout.
Het is in een middagje geschilderd. Maar wel op materiaal wat ik anderhalve week daarvóór speciaal uit Nederland meenam, en bij aankomst in Spanje prepareerde.
De inspiratie deed ik op gedurende de anderhalve week voorafgaande aan het schilderen van de afbeelding. En gedurende anderhalve week schilderde ik 6 andere schilderijtjes, die allemaal noodzakelijk waren om deze ene als allerlaatste ‘final piece’ te schilderen.
De foto die als voorbeeld diende maakte ik twee dagen vóór het schilderen… een ‘in beeld gevangen’ indruk van al mijn persoonlijke indrukken van dit mooie land.
Door Spanje weer te ruiken, voelen, zien, te overpeinzen…. Het licht en de warmte door me heen te laten stromen… hierdoor kon ik het schilderen.
De mensen, de geuren… de kleuren, de voertuigen, de wind door de palmbomen, de zon en de weerspiegelingen in de ruiten.
Dit alles uitgedrukt in een schilderij. Een ‘final piece’.
Een laatste in een serie, waar ik bijna een jaar geleden mee begon.
En ook al noem ik het nu een ‘final piece’, de serie is nog lang niet afgesloten voor mijn gevoel. Misschien niet hier in Nederland, maar er zullen in de toekomst nog genoeg schildermomenten dáár zijn.
Dus… ja. Eigenlijk ben ik 24 uur per dag aan het schilderen, ja.
Ongeacht waar het zit.
In mijn hoofd, in mijn gevoel, in mijn buik… en dan pas in mijn vingers.
Wilt u deze wekelijkse blog als eerste in uw mailbox ontvangen? Abonneer op de nieuwsbrief
Sorry, the comment form is closed at this time.