Spiegelen aan de blik van kinderen

(Dutch only) De Gelderlander, 13-01-2006

Martin Lacet

DOETINCHEM – Werk van beeldend kunstenaar Karin Hoogesteger is momenteel te zien in de Doetinchemse Kunstuitleen. Constante factor in haar schilderkunst: het kind.

Toen Karel Appel in 1948 zijn ‘Vragende kinderen’ schilderde, was dat voor hem een uiting van kinderlijke onbevangenheid, een schreeuw om vrijheid in expressie. Het kind heeft door de eeuwen heen altijd een bijzondere plaats in de kunst ingenomen. Van de hand van Rembrandt komen maar liefst honderd kindertekeningen. Het kind staat ook centraal in de schilderkunst van Karin Hoogesteger (1973, Emmeloord), maar dan als bron van de emoties van een volwassene. “Ik wil niet schilderen als een kind, maar wil mij aan kinderen spiegelen om zo mijn eigen innerlijke wereld te kunnen verkennen en uit te dragen”, legt zij uit. Haar recente kinderschilderijen zijn momenteel te zien in de Doetinchemse Kunstuitleen. Met deze tentoonstelling wordt door het Centrum Beeldende Kunst Doetinchem de aftrap gedaan van een reeks solopresentaties van werk van kunstenaars uit Doetinchem en de wijde omgeving. Prima initiatief overigens om ook kunstenaars uit de eigen regio eens extra voor het voetlicht te brengen.

Hoogesteger, opgeleid aan de kunstacademie te Kampen en sinds kort in Doetinchem woonachtig, heeft zich in eerste instantie toegelegd op het illustreren van kinderboeken. Bij de kinderen op haar schilderijen gaat het echter niet zozeer om de afbeelding zelf, maar meer om hetgeen daarachter ligt, het ongeziene. “Het zijn delen van mijn eigen psyche, zichtbaar gemaakt in een emotie, een sfeer of een uiterlijkheid van een kind”, stelt zij. “De kinderen die ik schilder worden de anonieme vragenstellers, de vertolkers van de emoties die in mij aanwezig zijn, waarmee ik ook hoop tot diepere vragen bij de toeschouwer te komen. Want hoewel kinderen meer leren naarmate ze ouder worden, raken ze minstens evenzoveel kwijt.” In eerste instantie deed de kunstenares nog een beroep op haar eigen kindertijd, middels foto’s en filmpjes, maar al gauw kreeg ze behoefte aan nieuwe beelden die zij trachtte te vinden op internet of de televisie. Deze kinderen stonden echter wat te ver van haar af. Thans zoekt zij ze in haar naaste omgeving – een buurmeisje, een neefje. De kinderen op de schilderijen van Hoogesteger roepen inderdaad vragen op. Weliswaar realistisch geschilderd, zijn ze vaak in een vervreemdend perspectief geplaatst. Zoals de jongetjes in ‘Why 01’ en ‘Why 02’, met de blik strak op de toeschouwer gericht lijken ze van onderaf temidden van bomen op te rijzen. Het enige spelende kind is een hinkelend meisje in een drieluik. Schilderkunstig gezien wil Hoogesteger zo spaarzaam mogelijk omgaan met verf, om het doek zo onaangetast mogelijk te laten en de nadruk te leggen op de gedachte en emotie die zij wil uitdrukken. Zo weet zij de (volwassen) kijker te vangen met de blik van ‘haar’ kinderen.

Schilderijen van Karin Hoogesteger: t/m 26/2 in CBK Doetinchem, Nieuwstad 76. Open: wo 14-16.30 uur, vr 14-20.30 en za 10-16 uur.